குசேலன் - விமர்சனம்

P. வாசுவுக்கு நான் கை கொடுக்க வேண்டும். எந்தளவுக்கு, இப்படத்தை கேவலமாக எடுத்திருப்பார் என்று நினைத்திருந்தேனோ, அதைவிட மகாகேவலமாக எடுத்திருக்கிறார். உதாரணத்துக்கு பசுபதியை பற்றி ஒரு பாட்டுங்க! படத்தில் அவர் சூப்பர்ஸ்டார் நண்பர் என்பதற்காக அவரை காக்காய் பிடிப்பதற்காக ஒரு பாட்டு. அதில் கூட இரண்டு அழகிகள் (??) அறைகுறை ஆடையோடு குத்தாட்டம் போடுகிறார்கள். மளையாள படத்தில் இதெல்லாம் இல்லை. அப்புறம் சோனா என்றொரு நடிகையும், வடிவேல் சம்பந்த காட்சிகளும், வடிவேலு நயந்தாராவை ஜொல்லு விடும் காட்சியும் வாசுவின் குணநலனை எடுத்துரைக்கிறது. மட்டமான ரசனை. எப்படி பாலசந்தர் இவருக்கு வாய்ப்பளிக்கிறார் என்று தெரியவில்லை. இப்படி இந்த அசிங்கங்களும், நாலைந்து பாட்டும் படத்தை இரண்டு மணிநேரம் நகர்த்திசெல்கிறது. மீதம் உள்ள சொச்ச நேரத்தில் கொஞ்சம் கதையும், சூப்பர்ஸ்டார் காட்சிகளும்.

இதில் மகா கொடுமை என்னவென்றால், ரஜினிக்கு styla.. ட்ரஸ் போட்டு அந்த படங்களையெல்லாம் வெளியே விட்டு பெரிய எதிர்பார்ப்பை உண்டாக்கிவிட்டார். படத்தில் பார்த்தால், அந்த காட்சிகளெல்லாம் கண் இமைக்கும் நேரத்தில் மறைந்து விடுகின்றன.

இனியும் P.வாசு remake படம் எடுத்தால், யாராவது பொதுஜன வழக்கு தொடர்ந்து அதை நிறுத்த வேண்டி, கடவுளை வேண்டிக்கொள்கிறேன்.

கடைசியாக, ரஜினி பாலச்சந்தருக்கு உதவ போய் இதில் மாட்டிக்கொண்டார். ஆனால், அதில் அவர் தன் பங்கை செய்திருக்கும் அழகு, as usual, excellent.

பின் குறிப்பு: ஜி.வி.பிரகாஷின் இசை - பாட்டுக்கள், B.G.M சுத்தமாய் எடுபட வில்லை. அரவிந்த் கிருஷ்னாவின் ஒளிப்பதிவு அருமை.

பசுபதியை கொஞ்சம் சரளமாக பேசவிட்டிருக்கலாம். Constipation கொண்டவரைப்போல் முகபாவம் படம் முழுதும். இப்பயொரு பசுபதி, சும்மா வந்து போகும் மீனா, ever irritating வையாபுரி, சந்தான பாரதி, வடிவேலு இவர்கள் முகங்களை பார்த்து எரிச்சல் அடையும் போது, திடீரென்று சூப்பர்ஸ்டார் வரும்போது என்ன ஒரு பெரிய வித்தியாசம், ஆறுதல். His great Charm & Personality take you to the edge of the seat. Excellent screen presence.

இப்படிக்கு....

இந்த படம் fail ஆக கடவுளை பிராத்திக்கும் ஒரு ரஜினி ரசிகன்.